Het was een beetje een vreemd festival; van alles ging er mis (vooral financieel) en er was heel veel kritiek, toch wordt er jaren later met veel plezier terug gekeken en vinden sommige het een van de meest succesvolle festivals uit die tijd. Volgens Eddy Determeyer, destijds verslaggever voor het Nieuwsblad van het Noorden, maakte het publiek een authentiekere indruk dan de artiesten.
Vooral het dansen was indrukwekkend. “Er waren experts die alle hoogst acrobatische varianten van de hop perfect beheersten en op een gegeven moment zag ik een schitterende carré-dans, waar zeker zo’n veertig jongens en meisjes aan deelnamen”. Dit was op het rockabilly stroll nummer Gee Golly (1957) van The Coasters.

In 1980 wist Roy Orbison dit 3 daagse evenement te redden met zijn optreden op Zaterdag, wat 2500 bezoekers trok. De dag ervoor en erna waren er slechts 500 Rock 'n Roll fanaten verschenen, wat ver beneden de geplande verwachtingen lag. Men had diverse Amerikaanse kopstukken gepland, maar uit de U.S. waren het uiteindelijk Roy Orbison, Carl Perkins, The Crystals, The Coasters en The Drifters die daadwerkelijk speelde. Vrijdag favoriet Perkins speelde amper 20 minuten, omdat de politie de 01.:00 uur sluitingstijd handhaafde, tot ergernis van publiek, dat 25 gulden entree betaald had. De Tielman brothers waren uit elkaar dus kwamen niet, en Matchbox kwam niet door de douane dus liet ook verstek gaan.
Voor de Zaterdag stond Roy oorspronkelijk niet eens gepland en was hij de vervanging voor Jerry Lee Lewis en Bill Haley, die op het laatste moment hadden afgezegd. Na Roy's glorietijd (1960-1965) was hij, ondanks persoonlijke tragedies en het uitblijven van nieuwe hits, gewoon overal ter wereld blijven optreden. Zo kwam hij die Zaterdag 13 december 1980 ook naar evenementenhal De Leysdream in Roosendaal. De Caruso van de Rock ‘n Roll, zó dicht bij huis was een buitenkansje voor menig Rock 'n Roller en zo ook voor de Eindhovense Rocking Rebels.